Lang heb ik mijn creativiteit te weinig gevoed. Ze was er altijd, als kind, als ondernemer, als moeder, maar meer als leuk voor erbij. Iets voor na werktijd, als er nog ruimte over was.

Ze bleef aan me trekken.
Net zo lang tot ik haar echt toeliet.
En toen gebeurde er iets magisch:
alles ging weer stromen. Zij voedt mij!

Met verf in mijn haar en krijt onder mijn nagels voel ik me mezelf.
In het atelier mag alles, het gaat niet over presteren, maar over spelen.
Over doen wat goed voelt, niet wat moet.
Over voelen wat er vanbinnen leeft, voordat het hoofd het begrijpt.

Creatief zijn is mijn brandstof en mijn tegengif.
Mijn remedie tegen routine, tegen moeten, verstandig, efficiënt zijn.
Ze herinnert me eraan dat niet alles een doel hoeft te hebben. Dat ik er mag zijn, in al mijn kleurrijkheid.

Soms is het lelijk, soms is het mooi.
Vaak is het roze. Het is altijd wat er is!